25 sty Sztywne nogi – szybszy bieg?
Jeśli przyjrzycie się światowej klasy sprinterom w zwolnionym tempie, to zobaczycie, że bezpośrednio po odbiciu stopy od ziemi niemalże nie uginają oni stawu kolanowego. Przy maksymalnej prędkości stopa sprintera pozostaje w kontakcie z podłożem zaledwie przez około 0,08 sekundy.
Należy przy tym pamiętać, że przy osiąganiu prędkości bliskich 30 milom na godzinę, stopa musi stanowić przeciwwagę dla trzykrotności masy ciała biegacza. To pokazuje jak ważna jest sztywność wybicia, bez której prędkość biegu uległaby znaczącemu zmniejszeniu.
Badania: sztywność wybicia i metody treningowe
Sztywność wybicia można rozwinąć poprzez różne metody treningowe. Wśród nich znajdziemy treningi z obciążeniem, ćwiczenia plyometryczne, sprinty i bieganie z oporem (np. z tzw. sankami). Jednak, jak pokazują badania, wyćwiczenie sztywności wybicia jest procesem złożonym, który nie przebiega całkowicie tak, jak mogłoby się nam wydawać. W badaniu przeprowadzonym na 11 uczestnikach okazało się bowiem, że sztywność wybicia jest znacząco skorelowana z maksymalną prędkością uzyskiwaną przez biegacza, ale nie z jego przyspieszeniem.
Z tego i innych badań przeprowadzonych w różnych ośrodkach, wynika, że różne ćwiczenia mogą wpłynąć na wykształcenie sztywności wybicia w różny sposób. Szczególnie skuteczne wydają się jednak ćwiczenia angażujące skoczność. Trenerzy i sportowcy muszą mieć na uwadze dobieranie metod treningowych, obejmujących wszystkie fazy sprintu, nie zapominając o tych, które kształtują sztywności wybicia.
Rola skoków w trenowaniu sztywności wybicia
Skoki typu drop (albo depth) służą zwiększeniu zdolności plyometrycznych. Drop jump polega na zeskoczeniu z odpowiedniej wysokości platformy, wylądowaniu na podłożu i wykonaniu skoku lub serii skoków obunóż lub na jednej nodze. Kluczowa dla optymalności wykonania tego ćwiczenia jest faza przejściowa pomiędzy lądowaniem a wyskokiem, w której niezbędna okazuje się sztywność wybicia.
To skomplikowane
Sztywność wybicia zależy od rozciągliwości i kurczliwości mięśni, które są cechami indywidualnymi. Każdy sportowiec generuje moc swojego biegu w nieco inny sposób. Kurczliwość i rozciągliwość są automatyczne- zależą od funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowego.
Zdolność do kurczenia się i rozciągania mięśni jest też niejednakowa w przypadku różnych stawów – skokowego, kolanowego czy biodrowego. Jak wspomniano wcześniej, sztywność wybicia, czyli w pewnym sensie reakcja na skok, może być ćwiczona różnymi metodami. Kluczem do sukcesu zdają się być ćwiczenia plyometryczne- za skocznością u biegacza podąża bowiem sztywność wybicia.
Stryd Team